Veuve Clicquot- Wielka Dama Szampanii

Mało jak takich przykładów w naszej historii, by Kobieta przejęła po zmarłym mężu firmę, utrzymała ją i rozwinęła tak jak wielu mężczyzn mogło by pozazdrościć a to wszystko w czasach, gdzie nie znano pojęcia równość Płci.

Zapraszamy do kolejnego artykułu o legendarnych trunkach, po raz kolejny zostajemy w Szampanii a przenosimy się do roku 1805.

Rok 1805, to tragiczny rok dla Pani Clicquot, umiera przedwcześnie jej mąż Francois Clicquot.

Francois, umiera na tyfus, lecz wdowa nie zostaje sama,  ma oddanych pracowników w szczególności Edouarda Werlé, który poświęcił swój majątek ratując firmę wdowy.

Przejęcie interesów bo zmarłym mężu nie było wcale proste, Kobieta która na codzień zajmowała się domem oraz wychowaniem i edukacją swojej córki Clémentine, musiała całkowicie przewartościować swoje życie.

Córkę oddała do szkoły przy klasztorze w stolicy Francji Paryżu a sama wzięła się za studiowanie zapisków oraz ksiąg rachunkowych firmy zmarłego męża.

Firma Clicquot nie była w najlepszej kondycji, najazdy Napoleona, zakaz handlu morskiego, problemy z Rosją nie sprzyjały spożywaniu drogiego trunku jakim był szampan.

Dodatkowo wszystko co francuskie w tym okresie nie kojarzyło się dobrze, trudno się zresztą dziwić patrzeć przez pryzmat dokonań Napoleona.

Nie pomagały obniżki cen szampana, wysłanie swojego zaufanego pracownika do Rosji by podtrzymywał kontakty handlowe i próbował aktywnie sprzedać produkt Clicquot.

W 1810 roku firma zmieniła nazwę z Clicquot na Veuve Clicquot czyli Wdowa Clicquot

Rok 1811 okazał się rokiem komety lub gwiazdy, było to spowodowane widzianą przez 260 dni kometą na niebie,  dla jednych oznaczało to koniec imperium, dla innych zbliżający się koniec świata i nadejście zbawiciela.

Jedno było pewne, to niezwykłe zjawisko przyczyniło się do wybitnych zbiorów, lecz nie był to powód do świętowania, zbiory obrodziły każdemu producentowi, co za tym idzie pojawiło się więcej produktu na rynku a cały poleciały w dół.

Barbe-Nicole Clicquot, wiedziała, że jej firmę czekają ciężkie najbliższe lata, cały czas skrupulatnie rozwijała swoją siatkę handlarzy w całej europie.

Już 3 lata później czyli w roku 1814 w mieście Reims , w którym znajdowała się firma oraz magazyny Clicquot stacjonowały Rosyjskie wojska, właścicielka znowu postąpiła w sposób, który dla wielu mógł by się wydawać niedorzeczny.

Otworzyła swoje magazyny i pozwoliła, rosyjskiemu najeźdźcy pić tyle szampana ile bedą w stanie, w ten właśnie sposób zainwestowała w swój produkt, wiedząc że będzie smakować Rosjanom a po wojnie bedą starali się go kupić

Bardzo szybko osiągnęła zamierzony cel i firma Clicquot została oficjalnym dostawcą szampana na carski dwór.

Krokiem milowym okazał się Kongres Wiedeński, kongres który trwał blisko rok, a przez cały czas trwania pijano tylko szampana Clicquot.

Po Kongresie Wiedeńskim szampany Clicquot były już popularne w całej Europie i USA, bardzo pomocna okazała się stworzona wcześniej siatka handlarzy rozsianych po całej Europie, ułatwiło to dystrybucje i sprzedaż.

Veuve Clicquot, zmarła w 1866 roku, nigdy nie wyszła ponownie za mąż.

1866 roku firma produkowała już blisko 2 miliony butelek szampana rocznie, sprzedawała go zarówno w Europie jak i USA.

Ostatnią ważną datą w całej histori Veuve Clicquot był rok 1987 i włączenie marki Clicquot do grupy LVMH

Na koniec warto wspomnieć o córce Clémentine, po śmierci matki nie chciała przejąć sterów w wielkiej firmy matki.

Tą role wziął na siebie jej oddany pracownik i zarówno prawa ręka  Edouard Werlé.